روانشناسی رنگ ها در رنگ امیزی (کودکان)
*
*
*
در دوران کودکی بین فاصله سنی 3 تا 6سالگی کودکان بیش از اندازه تحت تاثیر فشار درونی قرار میگیرند علاقه به رنگ دارد و رنگ را مقدم بر شکل ظاهری میداند.
با گذشت زمان که وابستگی ان نسبت به رنگ کم کم ازبین میرود بطور کلی نسبت به ان رنگ سرد میشود و دوست دارد رنگ دیگری را انتخاب کند. همچنین اگر کودک کوچکتر باشد رنگ هایی مورد استفاده قرار میگیرد باید شادتر و زنده تر باشد با بالا رفتن سن وسال ان و اموزش دوره مدرسه تکامل های ان را بیشتر میکند اودر راه شناخت منطقی رنگ هایی مورد استفاده قرار میدهد که سرد باشد و رنگ هایی که خشن نباشند را انتخاب میکند.
در مکان های اموزشی و مدارس های ابتدایی و مهد بیشتر ترجیح میدهند از رنگ های گرم و تند استفاده کنند تنها کودکانی که در منزل تحت نظارت های شدیدی را دارند رنگ هاییسرد را انتخاب میکنند که در اینجا با مشکلات عاطفی و روانی کودک مربوط میشود.
تجربیات نشان داده است که همه ی کودکان سازگار در نقاشی های خودشان فقط از 5 رنگ استفاده میکنند.
در سن های 11 تا12 که نوجوان متوجه میشود که همه رنگ ها قابل تغییر هستند و بهتر است ان ها را زود تر از وقت درک بینش نکنیم چون عوامل پیشرفت فکری و عقلی کودک نیست بلکه به عوامل ژرف عاطفی هم بستگی دارد.
